Szkoła bez przyszłości

We współczesnej piłce nożnej mówi się, że klub na poziomie to taki ze świetnie rozwiniętym systemem szkolenia młodzieży. Globalne zespoły i te o niższym statusie szczycą się najwyższym poziomem infrastruktury dla rozwoju młodych piłkarzy. To cały proces -  od systemu naboru i kształcenie umiejętności  juniora, po przechodzenie przez pozostałe szczeble drabiny zawodowej aż na sam szczyt, do awansu do pierwszego zespołu, gdzie stają się podstawowym piłkarzem drużyny, osiągając status gwiazdy

To dziesiątki i setki wydanych milionów na inwestycję w młodzież. To konieczność budowy biur akademii, klinik medycznych, ośrodków szkoleniowych, obiektów treningowych, boisk. To zatrudnienie kilkunastu trenerów, fizjoterapeutów, skautów. Inwestycje w przygotowania, zawody, obozy. Umowy partnerskie i dalej zakładanie kolejnych szkółek w innych rejonach świata. Celem jest stworzenie najlepszego piłkarza i prestiż dla danego klubu, że wyszedł z pod ich ręki. Jest kilka powodów szkolenia młodzieży. Ten podstawowy to wychowanie gwiazdy klubu, który stanowić będzie o sile zespołu. Innym powodem jest produkcja wychowanka w celu sprzedaży. To również prestiż dla klubu i sztabu szkoleniowego.

Z reguły jest tak, że każdy klub ma swoją bazę która odpowiada za szkolenie juniorów. Grają oni w odpowiednich dla wieku ligach, rywalizują i rozwijają się. Jednym z klubów który zalicza się do tych którzy inwestują w szkolenie młodzieży jest Manchester City. W czasach kiedy nie przelewało się finansowo młodzież miała zastępować wydawane pieniądze na transfery. Obecnie w czasach wielkich pieniędzy system szkolenia młodzieży rozwinął się na jeszcze wyższy poziom.

Tak jak i w latach dawniejszych jak i współczesnych szkółka piłkarska Manchesteru City w Anglii zaliczana jest do bardzo dobrych. W czasach Kevina Keegana i Stuarta Pearcea wielu juniorów doczekało się awansu do pierwszego zespołu. System szkolenia pozwolił wyłonić z setek młodych piłkarzy tych którzy będą stanowić o sile pierwszego zespołu Manchesteru City. Dzięki temu procesowi tacy piłkarze jak Schmiechel, Jordan, Richards, Onuoha, Johnson, Barton, Etuhu, Flood, Ireland, Croft S. Wright-Phillips, B. Wright-Phillips, Sturridge grali w pierwszym zespole w klubie.

 I to by było na tyle fenomenu szkółki w Manchesterze. To lista osób, które miały zastąpić wzmocnienia ( transfery) na które klubu nie było stać. Wszyscy byli uważani za zdolną młodzież która wyrośnie na podstawowych piłkarzy pierwszego składu. Niektórzy byli bliżej piłkarskiego świata niż by się mogło wydawać. Barton gdyby nie jego  krnąbrny charakter. Johnson gdyby nie kontuzję. Ireland gdyby nie Mancini, S. Wright-Phillips gdyby nie Chelsea. Można by było wymieniać wiele powodów dla których ci piłkarze nie zrobili wielkich karier. Ale nasuwa się ten jeden podstawowy, byli  zbyt słabymi piłkarzami na to aby kontynuować karierę - w Manchesterze City (nawet w czasach w których klub walczył o środek tabeli) czy w wysokiej klasy klubach.

Obecnie szkółka Manchesteru szkoli kolejnych piłkarzy którzy mają zawojować piłkarską scenę. Wyrosnąć na piłkarzy którzy będą odgrywać pierwsze skrzypce w drużynie. I jak zwykle będą tacy co mieli potencjał stać się najlepszymi, ale się nie udało. Byli ale już ich nie ma, albo nie będzie.

O wielkości szkółki piłkarskiej Manchesteru City stanowi osoba Shaun Wright-Phillipsa. Smutne, ale to  najwięcej na co było stać Manchester City. A może Sturridge zmieni tę ponurą statystykę?